Drożdżowe z maślaną kruszonką i owocami

Wracam z zakupów zziębnięta. Za oknem już trochę chłodno. W radio przekornie słyszę UB40 i Sunshine reggae, choć na drzewach już suche liście opadają powoli na wietrze, tańczą  w górze zanim wylądują na trawniku. Jutro wczesnym rankiem zgrabi je dozorca. Jest już trochę szaro. Mam ochotę na ciepłą herbatę z cytryną, albo lepiej z sokiem z czarnej porzeczki. Do tego zjadłabym coś słodkiego. Coś prostego i lekkiego, najlepiej drożdżowe z owocami. Mam jabłka, gruszki i duże czerwone śliwki, będą jak znalazł do drożdżowego. Mam jeszcze garść błyszczących żurawin, zabieram się więc do pieczenia.

Drożdżowe wychodzi mi zawsze. Czasem słucham jak narzekają inni: a  bo do drożdżowego to trzeba mieć rękę. U mnie nigdy nie było z nim problemu. Zawsze robię je bez przepisu. Proporcje mam w głowie. Nauczyła mnie Mama a sama umie od Babci. Drożdżowe rogaliki umiem dzięki Cioci Hani a pizzę robię jakoś intuicyjnie. I zawsze się dziwię przepisom na idealne drożdżowe: z ziemniakami, topione w wodzie albo jeszcze inne, no bo drożdżowe nie może się nie udać. Może to dlatego, że drożdżami zajmuję się na co dzień zawodowo ale chyba zanim zaczęłam pracować też mi wychodziło. Ważne by nie zaparzyć drożdży... i tyle. Ciasto wcale nie musi być w cieple, bo czasem wystawiałam je do domowej werandy, na mróz. Pewnie, że drożdże lubią ciepło (optymalnie 30 stopni) ale i bez tego będą fermentować, trzeba im tylko cukru. 

Drożdżowe z maślaną kruszonką, śliwkami i żurawiną

na ciasto:
3 jajka
0.5 kg mąki (około 3.5 szklanki)
pół szklanki cukru
ćwierć kostki masła
5 dkg świeżych drożdży
pół szklanki mleka

na kruszonkę:
3 łyżki cukru pudru
3 łyżki cukru kryształu
ćwierć kostki masła
1 żółtko
około pół szklanki mąki 

Najpierw z drożdży trzeba zrobić rozczyn. Drożdże pokruszyć i zasypać 3 łyżkami cukru, zalać ciepłym ale nie gorącym mlekiem (lepiej żeby było ciut za zimne niż za ciepłe!) i 3 łyżkami mąki. Taką gładką mieszaninę należy odstawić na około 20 minut aż zacznie bąblować, co oznacza że drożdże pracują (fermentują cukier) i że są żywe (to znaczy nadają się do ciasta :)

W tym czasie jajka należy ubić z cukrem. Najpierw białka na pianę, potem dodać cukier jak do bezy a na koniec żółtka (jak na biszkopt). Do miski z jajkami przesiewamy 2/3 mąki i dodajemy rozpuszczone i przstudzone masło oraz pracujący zaczyn drożdżowy. Wszstko wyrabiamy ręką. Ciasto musi być jednolite i sprężyste, żółte od jajek ale ciągle kleiste. Powoli dosypujemy całą resztę mąki tak by ciasto odkleiło nam się od dłoni. Jeśli ciasto będzie zbyt gęste można dolać jeszcze odrobinę mleka. Używam do wyrabiania miski silikonowanej, dzięki temu ciasto odkleja się od jej ścianek. Jeśli jednak trochę zostanie tym lepiej, będzie to z korzyścią dla kruszonki. Wyrobione ciasto należy uformować w kulkę i ostawić do wyrośnięcia. Powinno podwoić swoją objętość i najlepiej tak jak pisałam ustawić je w ciepłym miejscu. 

W misce, w której wcześniej wyrabiam ciasto robię kruszonkę. Najpierw siekam tłuszcz z cukrem i odrobiną mąki a potem dodaję żółtko. Następnie dodaję mąki i wycieram nią ścianki miski, dopóty, aż masa nie będzie przypominała ciasta kruchego. Ilość mąki może różnić się w zależności od wielkości użytego żółtka. Masa powinna dać się formować w małe okruchy. 

Gdy ciasto jest już wyrośnięte (po około 40 minutach) należy je ponownie zagnieść i wykleić nim foremkę. Użyłam małej okrągłej formy ale można rozłożyć ciasto na dużej blaszce prostokątnej aby ciasto było cieńsze i ułożyć na nim więcej owoców. Ciasto w foremce musi jeszcze raz wyrosnąć, najlepiej około pół godziny. Po upływie tego czasu układamy na nim owoce i posypujemy kruszonką. Pieczemy do zrumienienia, aż ciasto nie będzie oklejać patyczka po ukłuciu. Zajmie to od 40 minut do godziny. Na koniec ostudzone ciasto koniecznie trzeba posypać cukrem pudrem albo drobnym cukrem kryształem, bo poza kruszonką nie jest prawie wcale słodkie.

To jest moim zdaniem najłatwiejsze ciasto drożdżowe. Można robić je z prawie każdymi owocami, latem piekę je z jagodami, malinami, jeżynami albo wiśniami a jesienią ze śliwkami. 

Mam nadzieję, że kogoś, komu nie wyszło jeszcze drożdżowe ośmieliłam do jego upieczenia. Na pocieszenie dodam, iż mi nigdy nie wychodzi ponoć najłatwiejsze ciasto świata - piaskowe. Nigdy nie zrobiłam jeszcze babki zebry bez zakalca, dlatego piekę tylko baby drożdżowe :) koniecznie z rodzynkami.